Het ruime sop

Ariadne heeft uiteindelijk toch toegegeven dat vertrekken naar Athene zelfmoord zou zijn. Dus heb ik met pijn in mijn hart Ariadne in alle vroegte achtergelaten en wens ik haar het beste. Ik was graag met haar getrouwd, maar het lot is ons niet gunstig gezind. Ook de kinderen zijn bedroefd, omdat ze een erg sympathieke vrouw is. Maar ik zal proberen verder te gaan met mijn leven. Dat lukt niet echt want ik denk constant aan haar en het hoofd van Minotauros, dat ik heb meegenomen als overwinningstrofee, helpt ook niet echt om Ariadne te vergeten. Het weer is hetzelfde als gisteren en de kinderen zijn nog steeds blij aan het rondrennen. Ik hoop dat ik Ariadne zal vergeten als ik weer terugkom in Athene.